Asekurant

Widzę, że chyba nie do końca zrozumiałeś o czym pisałem. Dzisiaj leasing przestał być opłacalny. Z ekonomicznego punktu widzenia nie ma większego sensu. Alternatywą jest pożyczka, którą można tak pokierować, aby rozłożyła się podobnie do leasingu, a przy odsprzedaży auta nie myśli się o podatkach. Dlaczego zarabiając całkiem dobre pieniądze można chcieć brać kredyt? Np. po to, żeby na koncie zawsze była kwota nie mniejsza niż np. 200-300k. To już kwestia indywidualna, ile dokładnie. Dlaczego tak? Choćby dlatego, że gdyby wystąpiła nagła potrzeba pokrycia jakiegoś dużego wydatku, to wiesz, że masz skąd brać, nie musisz nagle występować po pożyczkę/kredyt, czy na szybko sprzedawać samochodu. Te pieniądze już masz. Oczywiście spłacasz je, ale jak masz nadwyżki zarobków, to co jakiś czas ratę zamiast 2-3k, robisz 10-15k. To na prawdę nie ma nic wspólnego z niegospodarnością, czy rozrzutnością lub ignorancją finansową.

Właśnie o to chodzi, żeby znaleźć ten balans, czyli sprawić sobie przyjemność, ale jednocześnie nie spłukać się. Zobaczcie, że spora część osób pisze: miałem drogi samochód, nie zrobił wrażenia, teraz mam tańszy i jest ok. Czyli najlepiej chyba się przekonać samemu, pojeździć czymś lepszym, a jak się znudzi to wrócić do auta za kilkadziesiąt tysięcy. Lub nie wracać, jeśli nie będzie potrzeby. Samochód raczej nie stanieje w ciągu 2 lat więcej niż 15-20%, a może wcale nie stanieje, więc wielkiego ryzyka nie ma.

Jak to sieciówka, to zawsze możesz złożyć skargę na obsługę klienta. Sam mam podobną sytuację na stacji paliw, na której zdarzyło mi się być kilka razy i za każdym razem jak mówiłem dzień dobry, to młoda dziewczyna o tępym wyrazie twarzy robiła dziwną minę. Gdybym miał tam jeszcze podobną sytuację kiedykolwiek, to bez wahania składam skargę, a jest to ta stacja na O. Bez znaczenia, jak pracodawca zareaguje. Ważne, że ja daję sobie sygnał, że nie ma przyzwolenia na takie sytuacje.

Ja nie mam żadnych kredytów, a samochód mogę kupić również za gotówkę i jeszcze mi na dwa lata życia zostanie, gdybym przestał zarabiać. Jakby nie mam absolutnie problemu z życiem na kredyt. Natomiast czasami kredyt jest ok, bo po prostu wychodzi znacznie taniej niż leasing, a np. wolę mieć w zanadrzu zapas gotówki nawet gdyby była do spłaty i dlatego nie chcę wydawać swoich. Aczkolwiek ciekawa historia i dzięki za wpis.

W moim przypadku potrzebuję auta również do prowadzenia firmy. Znałem kiedyś faceta, który wymyślił, że będzie mówić wszystkim, którzy zapytają o samochód, szczególnie chodziło o kobiety, że jest proekologiczny i dlatego nie ma samochodu. Podobno działało, ale to było z 8 lat temu. Poza tym właśnie ja chcę sprawić sobie przyjemność, więc kwestia skrajnej oszczędności nie przemawia do mnie, chociaż jestem bardzo oszczędny.

Właśnie o taką wypowiedź mi chodziło. Chciałem BMW z konkretnego powodu - poza markami premium prawie nikt nie oferuje silników większych niż 2.0. Jedynie np. Ford Explorer, Ford Edge V6 (bardzo fajny samochód), czy coś japońskiego, ale też z rynku USA, bo w Europie biednie pod tym względem poza nową Mazdą cx 60 3.3 diesel, ale to około 300k. Jedni straszą zakupem BMW innym niż nowe z gwarancją, lub ewentualnie z premium selection, inni chwalą za bezawaryjne zrobienie 300-400 tysięcy kilometrów w 3-4 lata. Ale w serwisowaniu na pewno drogie są.

Cześć Wszystkim, od jakiegoś czasu przymierzam się do zmiany samochodu. Obecnie jeżdżę kilkuletnim samochodem segmentu D. Samochód wygodny, praktyczny, pakowny i komfortowy na długie trasy. Silnik to dwulitrowy Diesel. Chcę jednak kupić coś znacznie droższego, szybszego i bardziej prestiżowego. Chcę poczuć przyjemność z jazdy samochodem z silnikiem sześciocylindrowym. Pewnie coś z BMW, do 200k, kilkuletni z gwarancją. Ewentualnie nowy, ale to już jakiś najem, leasing. Z jednej strony jestem gotowy na ten wydatek, lub np. kredyt na część ceny pojazdu (leasing już się raczej nie opłaca), z drugiej mam spore obawy, co będzie jeśli moje dochody byłyby mniejsze itd. Cały czas pracuję zarobki są na całkiem wysokim poziomie. Zazwyczaj powyżej 20k. Po prostu mam pewien problem z oszacowaniem kiedy mogę pozwolić sobie na luksus i przyjemność. Jak znaleźć równowagę w zarabianiu i wydawaniu? Jak na przykładzie samochodu ustalacie na jaki możecie sobie pozwolić itd.? Jak dobry samochód wpływa na poczucie radości, czy Was to wzmacnia, motywuje do działania itd.? W moim przypadku jeszcze jest kwestia wizerunku - mam co jakiś czas spotkania biznesowe, zazwyczaj kilka w miesiącu, poza tym robię dość dużo kilometrów rocznie.

Spełniam kwestie zaradności i atrakcyjności. Niestety moje zachowanie zaprezentowało mega słabość. Błąd jaki popełniłem, może komuś się przyda: nie zadbałem o siebie, o swój komfort psychiczny po dość intensywnym wyjeździe zawodowym. Od razu pojechałem do niej. Chyba muszę mieć jakiś przypominacz na ręce, żeby każda decyzja i działanie prezentowały moją atrakcyjność. W sumie i tak jestem zadowolony z siebie, bo przez dwa miesiące bardzo dobrze mi to szło. To rekord do tej pory.

Cześć Wszystkim, dwa miesiące temu poznałem partnerkę. Do przedwczoraj bardzo dobrze trzymałem ramę, stawiałem granice i robiłem awantury, kiedy była potrzeba. Dzięki temu dobrego seksu było po uszy. Niestety wszystko zepsułem, bo wzięło mnie przy niej na płakanie. Od tamtego czasu czuć chłód, a ja czuję się słaby i wykastrowany. Czy jest sens naprawiać swoją pozycję w związku, czy lepiej pogodzić się ze stratą, zakończyć ten związek, "podleczyć się" i szukać nowej kobiety? Pytam bardziej od kątem tego, ile zazwyczaj jest pracy, żeby wrócić do stanu przed tą wtopą.

Sprawa generalnie załatwiona. Dzieki za poradę. J.W. sprawa załatwiona. Dziękuję za poradę Tobi i pozostałym. Po pierwsze - naucz się typie trochę kultury. Wulgaryzmami to możesz odpowiadać kolegom z wiochy. Po drugie nikt nie wchodził z zaniżonymi stawkami, po prostu wtedy były ok, teraz są już jednak dość niskie. Po trzecie nikt nie płacze, że się nie spina. Poprosiłem jedynie o radę jak dyplomatycznie załatwić tę sprawę. Nie wiem, czy nie umiesz jeszcze czytać ze zrozumieniem, czy zwyczajnie szukasz spiny?

Cześć Wszystkim, pytanie kieruję przede wszystkim do osób, które mają swoje firmy. Prowadzę działalność usługową. Moje ceny są dość atrakcyjne, ale widzę, że za niskie w porównaniu z konkurencją, mimo, że mam wysokie kwalifikacje. Co najlepsze, najtrudniejsi klienci to ci, którzy mają najniższe stawki. Zdecydowałem się podnieść stawki o 50% osobom, z którymi ustalałem je już dawno temu. Czy 2 tygodnie na wprowadzenie nowych stawek to wystarczająca ilość? Czy może nawet informacja z tygodniowym wyprzedzeniem wystarczy?

Mam takie same obserwacje. Ogólnie myślę, że ten kryzys, bo tak to trzeba nazwać, obudzi pokorę u kobiet. One bez nas w takich sytuacjach są bezsilne i ich postawa totalnie się zmienia. No cóż, instaluję ponownie Tindera i korzystam ;).

Mam pewien dylemat w temacie, który poruszyłeś. Czy człowiek szanujący siebie traktuje taką kobietę jak po prostu obiekt do zaspokojenia siebie i ma gdzieś to, że ona nie jest uczciwa ani wierna, czy jednak idzie dalej. Ja osobiście nie chcę takich układów i nie dałbym rady szanować siebie będąc w takiej relacji. Ale może dzisiejsze czasy tego wymagają, żeby grać? Mam wrażenie, że wirus może namieszać w mentalności kobiet i mężczyzn. Kobiety mogą zostać utemperowane przez tę sytuację.

Nie chcę się babrać w tym. Tylko mam problem na poziomie emocjonalnym zakończyć tego typu układy. Potrafię kazać kobiecie wynieść się z mojego życia. Jednak czasami nie jestem w tym konsekwentny. Daję się czasami nabrać na ich "zmianę" itd. Chociaż wiele razy nie miałem z tym problemu. Wiem, że to pewnie temat na rozmowę z psychologiem, ale odrzucając nawet szmatę, czuję się winny, że ją odrzucam. Też mam listę cech, które ma mieć kobieta. Oczywiście ta, o której mowa łamie dwie pierwsze zasady. Nie jest wierna i nie jest uczciwa. Świadomy umysł jedno, hormony drugie. Aczkolwiek jedną rzecz dopiero teraz zrozumiałem - czasami lepiej uniknąć seksu. Po prostu bywa ciężko później zapanować nad hormonami. W moim przypadku trafiłem nie raz przez to przewagę.

Tak, zabolał i zezłościł. Dawno nie byłem taki zły.

Cześć, miałem kilka miesięcy temu styczność z pewną kobietą. Opisywałem wszystko w innym temacie. Atrakcyjna, świetny seks. Z mojej strony była brana pod uwagę możliwość czegoś więcej. Z jej strony tylko fwb. Nawetz pominięciem friends, bo ją tylko seks interesował. Znajomość urwała się nagle. Po prostu zaczęła pisać, że za daleko ode mnie mieszka, że zajęta jest pracą itd. Ok, absolutnie nie byłem natrętny. Odpuściłem sobie. Jednak z lekkim żalem. Ponieważ kiedy ona chciała się spotykać, to potrafiła być niezwykle natrętna. Wyczułem, że kogoś ma. Oczywiście nie powiedziała mi tego, tylko coś zmyślała. Minęły dwa miesiące. Praktycznie przestała mieć znaczenie dla mnie. Nawet wykasowałem jej numer. Pojawiła się inna kobieta, którą dopiero poznaję. Wcześniej też były inne krótkie znajomości. Kilka dni temu odezwała się ta od fwb. Dopytując co u mnie i czy się zechce spotkać, na seks. Porozmawiałem z nią, bo szczerze byłem ciekaw, co u niej itd. Z racji tego, że miałem inną na oku, to z pewnym dystansem rozmawiałem, nie potwierdziłem chęci spotkania itd., powiedziałem jej, że kogoś poznaję właśnie. Ona oczywiście zainteresowana spotkaniem. W sumie fajnie się rozmawiało, ale byłem ciekawy dlaczego kontakt się nam ostatnio urwał. Co nią kierowało wtedy. Okazało się, że poznała kogoś. Ale nie wyszło. Dodała historię o jakiejś swojej nagłej chorobie i coś tam jeszcze. W sumie tak czułem, że ktoś był. Wszystko byłoby ok, ale zniesmaczył mnie fakt, że weszła z nim w dokładnie taki układ, jaki ja jej proponowałem i początkowo była tym zainteresowana, mówiąc mi jednak chwilę później, że taki układ jej nie interesuje. Zezłościło mnie to. Szczególnie, że kłamała. Po prostu jakby wykorzystała 2 facetów w jednym czasie na swoje potrzeby, a trzeciego zdradziła. Bo ze mną się spotkała będąc jeszcze oficjalnie z kimś. Powiedziałem jej, że jestem zły o to. W sumie sama o to zapytała. Zaczęła przepraszać. Nic nie odpisałem. Wykasowałem numer i wiadomości. Czuję się obrażony na nią, a to raczej nie jest wskazane dla własnego samopoczucia. Nie czuję chęci rozmowy z nią. Tzn. złość i pretensje są silniejsze niż chęć utrzymywania kontaktu z nią. Dodam, że prawie rok temu pierwszy raz ją poznałem i podobny numer mi zrobiła. Co myślicie o tym? Jak dla mnie toksyczność, jednak w inteligentnej i niepozornej oprawie.

Nie rób tego, bo to będzie zniszczenie owoców pracy nad sobą jaką wykonasz do tego czasu. Na prawdę. Wiem, że ciężko się pozbierać po czymś takim. Większość chyba na forum to przechodziła, ale to przechodzi. Twoja intencja, czyli robienie wszystkiego, żeby chciała wrócić, przepraszanie jest bez sensu. Dla kobiet takie działania to znak, że jesteś cienka pipa i dobrze zrobiła zostawiając Cię. Paradoksalnie dla białych rycerzy, do których jeszcze się zaliczasz, nie pokazujesz jej, że jesteś atrakcyjny i warto do Ciebie wrócić, ale właśnie, że ma ruchać się z innymi kolesiami. Poza tym, po co ma wracać? Znajdziesz lepszą. Dla kobiet my jesteśmy jak zabawki/produkty, które po prostu bierze się z półki i bardzo ważne jest żeby mężczyzna wykształcił podobne zachowanie. To na prawdę daje olbrzymi komfort życia.

Ogólnie to nie jest u nich mile widziane, żeby Arabka coś z białym robiła. Nawet zdarzają się podbicia "niewiernych" partnerów Arabek, wybite szyby w samochodzie, domu itd. Jednak u nich też są odłamy bardziej liberalne i Arabki potrafią ostro rwać białasów.

Kiedyś pewna ex na koniec znajomości wpadła w objęcia typa z Hiszpanii. Natomiast "pochwalę się" sytuacjami w drugą stronę. Zdarzało mi się, na prawdę często, będąc na zachodzie Europy, lub w ZEA, że Arabki mnie podrywały, czasami bardzo agresywnie. Pewnego razu 18 letnia Arabka z ZEA, którą mijałem kilka dni z rzędu, bardzo atrakcyjna, z twarzy 9/10, zaprosiła mnie na kawę i wręczyła mi jeszcze opakowanie Rafaello...

Boromirze, na prawdę też pomyślałem jak inni tutaj, że ktoś włamał się na Twoje konto. Pytania typu co napisać, żeby się chciała spotkać, czy warto jechać 200km na kawę itd. nie świadczą o świadomości funkcjonowania relacji z kobietami, ani przeczytania wątków na forum. Moim zdaniem to przykład tego, jak bardzo nawet stały bywalec tego forum może ulec instynktom. Życzę powrotu do świadomości. Niestety czasami łatwo puścić ramy na rzecz cipki, dlatego trzeba nad sobą pracować, sporo czytać, inwestować w siebie.

Zdecydowanie psychoterapia może pomóc, tylko nie daj się nabrać na jakieś wieloletnie terapie. Maks 6-8 miesięcy. Jak nie pomoże, to uciekaj. Poza tym poczytaj książki na ten temat, jest wiele pozycji na rynku.

11 lat różnicy w tę stronę, to wcale nie tak dużo. Poza tym prędzej powinieneś być dumny, że masz przy sobie takie młode ciało, niż myśleć, co inni powiedzą. Chyba mieszkasz w bardzo małym miasteczku, skoro to takie ważne, co inni myślą i mówią. Tak poza tym, to najmilej wspominam seks i znajomości z właśnie o 10-12 lat młodszymi. Ja 31-32, one po 20. Na prawdę bardzo fajne układy to były. Ja celuję w kobiety przynajmniej 3 lata młodsze, a im młodsza, tym lepiej, chociaż oczywiście te 20 lat musi mieć.

Miałem 2 takie sytuacje, w których nie dałem rady i odmówiłem. 1. Dziewczyna z zezem. Nawet nie była jakaś brzydka, poza tym ładna figura, super nogi, ale taki zez, że masakra... Na zdjęciu oczywiście zeza nie było widać. Co najlepsze, na początku spotkania walnęła tekstem , że myślała, że jestem wyższy i strzeliła przy tym lekkiego focha. Porozmawialiśmy i na tym się skończyło. 2. Umówiłem się z pewną dziewczyną na praktyki kinkowe. Jednak była tak brzydka, że spierniczyłem spod hotelu do domu. Jej brązowe zęby śniły mi się jeszcze w noc po tym spotkaniu. Na zdjęciu była 4.5/10, na żywo 1/10. Aż mnie ciarki przeszły jak o niej pomyślałem ?

Nie, ta myszka nie była taka ?. A poważnie, to oczywiście, że opowiadała głupoty na mój temat po rozstaniu. Z resztą jak mówiła o tym eks, to jej zwróciłem uwagę, że nie życzę sobie takich opowieści, bo to mi tylko pokazuje, że o mnie też się będzie źle wyrażać. Zgasiło ją to i był spokój na jakiś czas.

1. Zgadza się. Pamiętam jak pierwszy raz coś takiego usłyszałem od kobiety, którą poznałem kilka lat temu. Nie znałem jeszcze red piłka, mgtow ani tego forum. Opowiadała o swoim "złym" byłym. Po rozstaniu z nią stwierdziłem, że właśnie tylko taki łotr byłby w stanie z nią wytrzymać. Druga część Twojej wiadomości... W samo sedno. Nie można robić z nich wrogów, ale grać znając już zasady gry i jednak zaakceptować ich naturę. Bardzo fajną książkę na ten temat mogę polecić: Droga pełniejszego mężczyzny. Duchowy przewodnik po świecie kobiet, pracy i pożądania autorstwa Davida Deidy. Wiedza znana z tego forum, poglądy mgtow, ale podane w taki sposób, że zaczynasz to rozumieć i przestajesz kobiety traktować jak wrogów. Po prostu nieustanny samorozwój i trzymanie ram, to jedyny sposób na bycie z nimi i niezwariowanie. Książkę bardzo dobrze się czyta. W drugim wątku pisałem o tym, że mam problem z obrażaniem się i robieniem im na złość jeśli zaczynają fisiować. To jeszcze objawy robienia z nich wrogów i walki z nimi. Pracujęnad tym i wiem, że najlepszym rozwiązaniem jest chyba zawsze wyrażanie im wprost nawet drobnej rzeczy, która nam się nie podoba w kobiecie. Niestety lęk przed odrzuceniem czasami mnie blokuje. Ale zauważyłem pewną rzecz. Lęk ten pojawia się dopiero po jakimś czasie trwania znajomości. Zaczynam też spisywać różne mądre myśli, także z tego forum i zasady postępowania, oraz to wszystko co bym zrobił będąc całkiem przytomnym i czytać to zawsze jak któraś mnie znacznie urabiać seksem. Będzie łatwiej wytrwać w swoim.