Lalka

[Assasyn]

Odnosząc sie do postu @Subiektywnego nt. Stanislawa Wokulskiego, polecam przeczytac krótką charakterystyke głownie z akcentem na stosunki męsko- damskie, a takze na zachowanie kobiet i to jak z nimi postępować...

http://język-polski.pl/lektury-opracowania/lalka-prus/1922-kobieta-charakterystyka

[kic-anty]

Lalka- świetna powieść. Czasy się zmieniają, ale ludzie i ich problemy nie. Tą powieść powinno się " przerabiać" nie na j. polskim a na przygotowaniu do życia w

 

rodzinie. Dorzuciłbym tu jeszcze " Idiotę " Dostojewskiego 

[Grzegorz]

Czytałem "Lalkę", za chłopaka, jakoś umknęły mi te cytaty. Zastanawiałem się natomiast czemu ten Wokulski mając tyle kasy upatrzył sobie tą jedną?

 

Co to jest to zakochanie i czy warto? Sam ożeniłem się bardziej z rozsądku niż z miłości, (bo matka kazali). Tak że chyba nie znam tak naprawdę tego uczucia i zauroczenia,

które zwą miłością.

[kic-anty]

                                       Co kasa ma wspólnego z byciem samacem Beta? Nic, dosłownie nic. Tu na forum takich Wokulskich to całkiem sporo.

[Brat Jan]

Czytałem "Lalkę", za chłopaka, jakoś umknęły mi te cytaty. Zastanawiałem się natomiast czemu ten Wokulski mając tyle kasy upatrzył sobie tą jedną?

 

Co to jest to zakochanie i czy warto? Sam ożeniłem się bardziej z rozsądku niż z miłości, (bo matka kazali). Tak że chyba nie znam tak naprawdę tego uczucia i zauroczenia,

które zwą miłością.

 

To się ciesz, przynajmniej utrzymujesz Swój związek na przyzwoitym poziomie, gdybyś się zaobrączkował całkowicie "z miłości" to już byłoby po małżeństwie pewnie

 

Również nie wszedłem w te "kajdany" jako całkowicie zamroczony "miłością".

[Consetem]

A już myślałem, że sam będę musiał założyć taki wątek.
Jedna z najlepiej zakończonych lektur. Właśnie całkiem spoko rozkminia się tę sytuację Izabeli (dziwki ) i Wokulskiego, jakieś push&pull, typowa zepsuta laska lecąca na kasę, wątek z alfa-ruchaczem który posuwa mężatki (Starski o ile się nie mylę) - całkiem przyjemna lektura. NO ALE KUUUURWA to zakończenie mi osobiście zmiażdżyło mózg.  Zdecydowanie polecam przeczytać, chociażby streszczenie + kilkadziesiąt ostatnich stron.
 
<SPOJLERY><SPOJLERY><SPOJLERY><SPOJLERY><SPOJLERY>

 

 

Stasiu przeżywa transformację w ogarniętego samca, który przestaje identyfikować miłość z jedną dziewoją, zaczyna żyć tak jak mu się żywnie podoba i ostatecznie pośrednio mówi "spierdalaj" swojej niedoszłej wybrance serca. Pod koniec brakowało tylko żeby popatatajał na koniu w ciemnych okularach w stronę zachodzącego słońca, KURRRWAA .  Prus genialnie zobrazował przemianę beta-providera w życiowego wygrywa. Ten motyw, że Wokulski chciał się zabić, że wszystko zaczęło się od zobaczenia jak na prawdę działają relacje damsko-męskie (rozmowa Starskiego z Izabelą w pociągu), przejściowa depresja i nagły przypływ energii po zaakceptowaniu prawdy.
To wszystko jest tak realistycznie przedstawione, że w pełni rekompensuje czytanie przeżyć spierdolin z epoki romantyzmu (Werter i te sprawy). Nie spodziewałbym że taka perełka może się znaleźć w lekturach szkolnych.

Edytowane 23 Października 2015 przez Consetem

[TPakal1]

 

 

„Dalibóg, nie znam ani jednej kobiety, w której ciągłym towarzystwie nie zgłupiałbym w pół roku.” Julian Ochocki do Stanisława Wokulskiego.

Chyba najlepszy cytat. Idąc tokiem myślenia autora, to co się dzieje z facetem, który ma np. dziesięcioletni staż małżeński. Twaróg zamiast mózgu.