PrzekletyOdmieniec

Boże znowu wróciły. Osaczają mnie z każdej strony. Nie dają żyć. Zmuszają do cierpienia. Masz cierpieć. Nie damy Ci odpocząć. Wiemy co zrobiłeś. Nie zapomnimy Ci tego nigdy. Bal. Maskarada. Taniec trwa. Niech przestaną, proszę... Po co ten cały teatr, te maski, to udawanie. Zwą się ludźmi a są zwykłymi potworami. Ich celem jest dręczenie. Pokuta. Skazujemy Cię. Wieczne potępienie. Muzyka żałobna gra, w oddali daleko gdzieś, niesie się jej echo, ledwo słyszalne. Nie pozwolimy Ci umrzeć. Nie, to zbyt proste. Nie zasługujesz. Masz cierpieć po wsze czasy. Pokutuj.

Tak, mam wsparcie psychoterapeuty i psychiatry. Dopiero on zaczął zaglądać do wnętrza i próbuje dojść gdzie leży problem. Powiem że boli i trwa walka z samym sobą ale zaczynam zauważać schematy. Staram się już nie użalać choć mam taki nawyk niestety. Chyba użalając się próbuje uzyskać akceptacje otoczenia a nie o to przecież chodzi.

Znowu to poczułem. Ojciec opowiadał ze smutkiem że nigdzie ostatnio nie bywa i tylko została mu praca az do śmierci. Znowu poczułem ten głęboki smutek, przejmujący głęboki smutek. Taki sam gdy nie miał sił do pracy, miał problemy ze zdrowiem. Wtedy kiedy ledwo oddychał, czułem to co on, ten brak sił i energii to zmęczenie. Pamietam jak zastałem w piwnicy ledwo dyszącego - nie wiedziałem co mam robić, wpadałem w panikę ale nie umiałem pokazać wsparcia. Ale boje się okazać współczucie. Milczę i patrzę się tylko. Boje się, ja się bardzo boję. Boje się okazać uczucie, boje okazać się zainteresowanie i uciekam i uciekam od tego wszystkiego, od uczuć, od emocji, ukrywam to głęboko w sobie i dobitnie tłumię. Będę zaprzeczał uczuciom, bedą zaprzeczał emocjom, schowam to wszystko głęboko siebie żeby nikt tego nie wydostał na zewnątrz, owinę to tak że nikt tego nie rozplączę. Ja się tylko boję, panicznie się boję. Nie umiem wesprzeć nikogo, nie umiem okazać zainteresowania, nie umiem nawiązywać relacji. Nie umiem rozmawiać. Może to prawda że jestem psychopatą?

@Patton @Marek Kotoński @Mosze Red Proszę o usunięcie konta w tym serwisie ponieważ nie pasuję do tego świata ani żadnego innego łącznie z Waszym. Wątek z moimi wysrywami też proszę przenieś na ścianę hańby tam gdzie powinien się znaleść. Wszystkiego dobrego! 5!

Koń z Valony będzie twym przyjacielem

Mnie prześladują nawet błędy z poprzednich prac, czasami wracają w formie koszmarów. A poczucie winy i wstyd za każdy nawet najmniejszy błąd towarzyszy mi ciągle. Nie umiem się ich pozbyć. One się gromadzą i nie dają żyć 😕

Jeżeli czuje to samo co ja od ponad miesiąca to są to idealne rady aby po paru odrzuceniach powiesić się na najbliższym drzewie. Redpill, Pua srua, książki Marka to totalny depresyjny cope, idealny żeby pogłębić swoje stany beznadziei w swojej beznadziejnej sytuacji.

Patola ostra jak to u ruskich... Jeszcze zadowolona i uśmiechnięta na koniec...

Echhhh chuop pogadał z psychoterapeutą i od razu mu lepiej. Pierwszy człowiek który go w końcu zaczął rozumieć, jakby mu bratem coraz bliższym był... Ma racje w jednym: całe życie człowiek tej AKCEPTACJI poszukuje, tylko na tym mu zależy czyli na akceptacji i poczuciu że cokolwiek jest wart a nie tylko jest bezużytecznym śmieciem. Zrobi wszystko aby ktokolwiek choćby troszeczkę uronił mu akceptacji jego osoby. Nie zależy mu na pochwałach, nie zależy mu na komplementach tylko chce być częścią świata a nie wyrzutkiem na końcu świata. Prawda jest taka że brzydzę się siebie, nienawidzę aż wręcz mnie mdli jak na siebie patrze. Z drugiej strony skoro nienawidzę siebie to jak inni mają mnie zaakceptować? Echhh jak żyć?

Zależy kto pyta? Oski czy chuop?

Jakieś małe i nierzucające się w oczy to nawet spoko. Rękawy som okropne u facetów jak i kobiet.

Ta mania to nawet fajna była (poza urojeniami prześladowczymi) człowiekowi wszystko się chciało a tak jedynie by teraz spał i leżał. Na nic siły nie ma w ogóle (Sertalinko boża wspomóż) Cały świat stal otworem a tak jedyny otwór to ten w ziemi chyba pozostał. Będzie wizyta u psycho to se pogadam o sensie istnienia i tym otworze bo to ciekawe zagadnienie naszego istnienia: z otworu wyszedłeś do otworu wrócisz? tak to chyba było.

Spokój ma być mówię Ja czyli nikt. Nie macie obaj racji i tyle. Zamykam #pdk

@maria To co napisałem nie jest dla mnie nowe, takie przekonania mam okresowo od kilku już lat. A sens tego wszystkiego już straciłem w wieku 17-18 lat. Od tamtej pory okresami próbuję się dźwignąć ale często nie daje rady na dłuższą metę, wszystko dookoła mnie przytłacza po prostu. Były okresy gdzie miesiącami nie mogłem się dźwignąć z łóżka i bym tylko płakał w poduszkę. Alkoholu nie pije od września. Zmiana dawki była podyktowana zaleceniem lekarza akurat, poczekam może mi się ustabilizuje nastrój.