Seligman o szczęściu w związkach

[Waginator]

Pozwolę sobie zacytować fragment książki Martina Seligmana " Prawdziwe szczęście. Psychologia pozytywna, a urzeczywistnienie naszych możliwości trwałego spełnienia "

 

Cytat

Związek dwojga ludzi […] ma z punktu widzenia psychologii pozytywnej niezwykle dobry wpływ na połączone nim osoby. W badaniach […] wszystkie osoby (oprócz jednej) plasujące się w dziesięcioprocentowej grupie najszczęśliwszych znajdowały się akurat w romantycznym związku. Jednym z najbardziej bezspornych faktów pojawiających się w wielu badaniach jest to, że osoby żonate i zamężne są szczęśliwsze niż jakiekolwiek inne. 40% osób w związku małżeńskim uważa się za bardzo szczęśliwe, osoby nigdy niezamężne i nieżonate stanowią 23%. Jest tak w każdej przebadanej grupie etnicznej i w 17 państwach, w których prowadzono badania. Małżeństwo jest silniej oddziałującym czynnikiem szczęścia niż zadowolenie z pracy, finanse czy społeczność. Na depresję najrzadziej zapadają osoby zamężne i żonate. Osoby żonate i zamężne najlepiej znosiły niedostatek na wsi, Wielki Kryzys i wojny.

 

Co o tym myślicie? Z czego może wynikać takie zjawisko? Może jednak nie wszystkie relacje z płcią przeciwną to wyzysk, kłótnie, fochy, szlabany na seks i zszargane nerwy. 

[lupele]

1 godzinę temu, Waginator napisał:

Pozwolę sobie zacytować fragment książki Martina Seligmana " Prawdziwe szczęście. Psychologia pozytywna, a urzeczywistnienie naszych możliwości trwałego spełnienia "

 

 

Co o tym myślicie? Z czego może wynikać takie zjawisko? Może jednak nie wszystkie relacje z płcią przeciwną to wyzysk, kłótnie, fochy, szlabany na seks i zszargane nerwy. 

 

Krótko i zwięźle: wszystko jest spoko dopóki jest spoko. W momencie jak powinie ci się noga i zostajesz rzucony, rozwiedziony, ograbiony z majątku i dzieci to nagle nie jest spoko i pozostaje pewien że tak powiem niesmak.

[Waginator]

2 godziny temu, lupele napisał:

Krótko i zwięźle: wszystko jest spoko dopóki jest spoko. W momencie jak powinie ci się noga i zostajesz rzucony, rozwiedziony, ograbiony z majątku i dzieci to nagle nie jest spoko i pozostaje pewien że tak powiem niesmak.

 

To na pewno. Tylko, że nie jest tak, że jest to rzecz nieuchronna, spotyka to około 1/3 małżeństw. A całe pozostałe 2/3 funkcjonuje i można mniemać, że ta kobieta daje im jednak szczęście.

[DeMasta]

55 minut temu, Waginator napisał:

 

To na pewno. Tylko, że nie jest tak, że jest to rzecz nieuchronna, spotyka to około 1/3 małżeństw. A całe pozostałe 2/3 funkcjonuje i można mniemać, że ta kobieta daje im jednak szczęście.

Jest znacząca granica pomiędzy ułudą "szczęścia" a szczęściem samym w sobie. W pozostałych 2/3 małżeństw zdecydowaną większość stanowią tzw "królowie życia" czyli dla nich boskim edenem jest chwila spokoju gdy siadają na kiblu aby się wysrać i to jedyne miejsce gdy kobieta nie suszy im głowy. Tacy ludzie zwykle mawiają "jeśli się nie wychylasz w domu to masz spokój", "szczęśliwa żona to szczęśliwe życie", no co do kurwy? Nie uzależniaj swojego szczęścia od kobiety, to podstawowy błąd.

[TPakal1]

15 godzin temu, Waginator napisał:

Pozwolę sobie zacytować fragment książki Martina Seligmana " Prawdziwe szczęście. Psychologia pozytywna, a urzeczywistnienie naszych możliwości trwałego spełnienia "

Jest tak w każdej przebadanej grupie etnicznej i w 17 państwach, w których prowadzono badania.

A jakież to są państwa?

Pewnie Wybrzeże Kości Słoniowej, Papua Nowa Gwinea itd.

[Brat Jan]

Dnia 4.09.2016 o 19:09, Waginator napisał:

Pozwolę sobie zacytować fragment książki Martina Seligmana " Prawdziwe szczęście. Psychologia pozytywna, a urzeczywistnienie naszych możliwości trwałego spełnienia "

 

 

Co o tym myślicie? Z czego może wynikać takie zjawisko? Może jednak nie wszystkie relacje z płcią przeciwną to wyzysk, kłótnie, fochy, szlabany na seks i zszargane nerwy. 

 

Najważniejsze pytanie: w jakich latach były te badania?

Czy wśród osób nie będących w związku były te po rozwodzie?

Czy był podział na mężczyzn i kobiety?

 

 

[overkill]

Szczęście w związku jest pojęciem względnym. Jest przecież spory odsetek facetów, którzy funkcjonują przy żonie stawiając ja na piedestał bo tak już jest . Innego życia nie znają bo rodzina i sąsiedzi i reszta powiela ten wzorzec.

Myślę, że jakiś nieduży procent, ale jest taki, to tzw. udane małżeństwa i powiedzmy że uznamy je za udane kiedy już maja jakiś dłuższy staż i widać, że nie męczą się sobą. Jest to możliwe. Znam takie jedno nawet w mojej rodzinie (wprawdzie niezbyt długie stażem i zobaczymy co się wydarzy ale widać, że pasują do siebie), ale to taki fant na loterii bo z reguły to ciągła przeciąganka i wieczna potrzeba trzymania ramy. No ale ile można ją trzymać, w końcu odpuszcza się i pozamiatane.

 

 

Edytowane 5 Września 2016 przez overkill

[Waginator]

49 minut temu, Brat Jan napisał:

 

Najważniejsze pytanie: w jakich latach były te badania?

Czy wśród osób nie będących w związku były te po rozwodzie?

Czy był podział na mężczyzn i kobiety?

 

 

 

1. Też nad tym myślałem. Co najmniej 20 lat temu, nie wiem czy były robione powtórki z myślą o dzisiejszych czasach. A jednak sporo się zmieniło przez ten okres.

2. Osoby po rozwodzie i wdowcy radzili sobie znacznie gorzej od osób nigdy nieżonatych/niezamężnych.

3. Tego nie wiem.

[kryss]

Z tych 2/3 to 50-70 % żyje bo żyje, i o żadnym szczęściu małżeńskim mowy nie ma.

przyjrzyj sie parom w sklepie,autobusie na ulicy...szkoda gadac

[Waginator]

Nie widzę różnicy pomiędzy byciem szczęśliwym, a złudnie szczęśliwym. Jeśli ludzie w małżeństwie statystycznie dwukrotnie częściej określają siebie jako bardziej szczęśliwych od singli i 3-krotnie rzadziej odwiedzają od nich psychiatrę to można mniemać, że niezależnie od tego czy on w tym związku robi za wycieraczkę czy co innego to czuje się takim życiem bardziej usatysfakcjonowany niż bez tego (można też założyć hipotetycznie, że skoro są tacy szczęśliwi to chyba jednak z reguły za tę wycieraczkę nie robią).

 

Można jednak w pewnym stopniu podważyć te wyniki:

a) Jeśli są nieadekwatne w dzisiejszych czasach

b ) Jeśli korelacja działała w drugą stronę (ludzie bardziej szczęśliwi byli bardziej skłonni, żeby się wiązać, a ci mniej np. byli odrzucani przez kobiety)

c) Jeśli istnieją szczególne czynniki, które wpływają na ten wynik. Trzeba by było sprawdzić np. jak to szczęście się rozkłada w zależności od wieku i stylu życia. Można mniemać, że o ile w wieku studenckim większość ludzi ma jakieś znajomości to od 30 większość z nich się wykrusza, doskwiera samotność i poziom szczęścia może być mocno zaniżony, gdzie takie małżeństwo mogłoby być buforem (lepsze gorsze towarzystwo, ale zawsze lepsze takie niż jego brak). Należałoby porównać wtedy ludzi w małżeństwach nie z ogółem singli, ale z tymi, którzy mają jakieś życie, znajomości, nie są neurotyczni.

[RedBull1973]

Dnia 4.09.2016 o 19:09, Waginator napisał:

Pozwolę sobie zacytować fragment książki Martina Seligmana " Prawdziwe szczęście. Psychologia pozytywna, a urzeczywistnienie naszych możliwości trwałego spełnienia "

 

 

Co o tym myślicie? Z czego może wynikać takie zjawisko? Może jednak nie wszystkie relacje z płcią przeciwną to wyzysk, kłótnie, fochy, szlabany na seks i zszargane nerwy. 

 

 

No pewnie , że nie wszystkie związki z kobietami są do dupy.

To jest jakiś chory, nieprawdziwy dogmat, który pokutuje u zbyt wielu braci na tym forum.

 

Istnieje spory odsetek całkiem udanych związków, więcej zapewne takich NIEFORMALNYCH i bardziej luźnych, a mniej typowych małżeństw - ale bywają tu i tu układy UDANE...

 

Inna sprawa , że często bywają UDANE tylko do czasu...

Niech no tylko mąż straci pracę, albo poważnie zachoruje - wtedy wiele Pań pokazuje swoje prawdziwe, bezwzględne oblicze...

 

Można też WZIĄĆ ROZWÓD bez wojny i pozostać we wzajemnym szacunku, znam osobiście taki przypadek - są teraz dla siebie najlepszymi przyjaciółmi, choć pozakładali nowe rodziny.

Fakt, że oni szybko doszli do wniosku, że muszą się rozejść, po jakimś roku - więc nie zdążyli się znienawidzić...To b. ważne!

 

Generalnie, jak ktoś potrafi być szczęśliwy, to będzie szczęśliwy w każdej sytuacji...

Nieważne, czy będzie w związku, czy samotny.

Choć skłaniam się ku tezie, że jednak "posiadanie" kogoś daje więcej szczęścia, niż samotność.

Aby tylko zachować umiar, tzn. nie kupować browaru, żeby napić się piwa - na co Mężczyźnie jakieś formalne, niekorzystne umowy, zwane MAŁŻEŃSTWEM ?

 

 

 

 

 

Edytowane 5 Września 2016 przez RedBull1973

[overkill]

8 godzin temu, RedBull1973 napisał:

Generalnie, jak ktoś potrafi być szczęśliwy, to będzie szczęśliwy w każdej sytuacji...

Fundamentalna prawda . Piwo ode mnie ;)) .

I co chyba najważniejsze potrafisz odnaleźć szczęście w każdej sytuacji nawet takiej trudnej czy przybijającej.

Edytowane 6 Września 2016 przez overkill

[PatrykaPatryka]

pomijając kwestie kiedy te badania by robione, ponieważ na przestrzeni czasu model związku się zmieniał, oraz gdzie te badania były robione,

zastanówny się co nam daje to szczęście:

- w związku łatwiej o 'szczęście' ponieważ raz że nagle pojawia się jakiś cel do realizacji który przy początkowo niewielkich nakładach daje dużą gratyfikacje

- droga strona również stara się nam  'dogodzić'

tak to przynajmniej w większości wygląda na początku, a później jak sami wiemy życie pokazuje swoje

 

a teraz weźmy jeszcze pod uwagę dużo ważniejszy fakt o którym wspomniał @RedBull1973 , a dokładniej popatrzcie proszę na swoje życie, na swoich znajomych. Ilu z nich naprawdę czuję się dobrze sama z sobą, robi coś coś tylko dla siebie, i ma taką charyzmę w tym że ludzie sami wręcz do nich ciągną?
 

8 godzin temu, RedBull1973 napisał:

Generalnie, jak ktoś potrafi być szczęśliwy, to będzie szczęśliwy w każdej sytuacji...

Nic dodać, nic ująć. 
Ciekaw jestem z jakim stażem te związki są? bo o ile na początku pewnie odsetek szczęścia jest większy to jak to wygląda po jakiś 10 -20 latach? 
Podejrzewam że 'spada' on docelowo do % poziomu szczęścia singla faceta, ponieważ tam gdzie będzie zadowolony facet, który będzie miał charyzmę aby pociągnąć za sobą kobietę i ew. dzieci będzie ok. 

Gdzie tej charyzmy nie będzie, tej umiejętności bycia zadowolenia z towarzystwa samego siebie, mogą się pojawić wzajemne pretensje że ktoś nam nie dał szczęścia