crystal

Dlaczego jestem jaka jestem? Dlaczego czuję przymus robienia pewnych rzeczy, a inne są dla mnie nieosiągalne mimo chęci? Jakiś czas temu zdałam sobie sprawę, że sporo moich myśli krąży wokół braku. Chyba wszyscy tak mamy - czujemy, że na jakimś polu zawodzimy, brak nam jakichś cech charakteru, nie potrafimy sobie z czymś poradzić. Marzymy o tym, czego nie posiadamy, wyobrażamy sobie, że gdybyśmy to zdobyli, byłoby wreszcie dobrze, osiągnęlibyśmy to mityczne poczucie pełni, bycia kompletnym. Zupełnie naturalnie podążamy za tym, czego pragniemy - chcemy zaspokoić swoje po

Poszukam i kupię, dziękuję za polecajkę. To prawda, pierwszy raz tak czekam na mrozy, haha.

Możesz robić sobie krioterapię w domu - zanurzać rękę w wodzie z kostkami lodu na około 3 minuty, raz dziennie. Ciekawy pomysł z tym rozciąganiem gumek, wypróbuję. Póki co stosuję ćwiczenia z Youtube i też pomagają:

Nie wiem, czy założyłam temat w odpowiednim dziale - może przydałaby się nowa kategoria w kobiecej części forum? Coś w stylu "zdrowie"? Pod koniec sierpnia 2022 roku zdiagnozowano u mnie chorobę de Quervaina - zaawansowane zapalenie ścięgien odwodziciela i prostownika długiego. Problem dotyczy kciuka prawego. Kilka miesięcy przed diagnozą miałam uraz w tym miejscu - wybity kciuk. Nie mam pojęcia, czy choroba to skutek tego nieleczonego urazu, czy może stylu życia, który nie oszczędzał rąk. Kilka godzin dziennie prowadzę auto i często używam telefonu komórkowego oraz komputera - ta

Często ulegałam złudzeniu, że przełom to coś, co powinno wyjść ode mnie - jakaś spektakularna zmiana stylu życia, wielkie postanowienia, przeprowadzka, nowy początek. Tymczasem mój największy przełom, coś co skierowało mnie na właściwą ścieżkę, spadło na mnie znienacka. To był cały ciąg wydarzeń, lawina nieszczęść. Wszystko, co udało mi się zbudować, wszystko na co ciężko pracowałam i co miało dla mnie w tamtym momencie znaczenie, zawaliło się i przestało istnieć. Czułam, że to koniec, że nic gorszego nie mogło mnie spotkać. Byłam na dnie. Parado

Zobaczyłam w internecie mema i od razu pomyślałam - wypisz, wymaluj ja! Czy ktoś z was też tak ma? Skąd bierze się ten nawyk i z czego według was wynika? Jak się tego oduczyć?

Masz rację, to bardzo trudne zadanie. Ale najważniejsze w życiu - warto się temu poświęcić. W końcu to inwestycja w siebie. A pisać zamierzam, choćby dla siebie. Choćby dla tych, których jeszcze tu nie ma, a może kiedyś się pojawią. To dobra rada, dziękuję!

Możliwe w takim razie, że tylko ja tak mam, że nie zapominam.

Po prostu poczekaj na lepszy moment, postaraj się jakoś nauczyć panować nad stresem. To niemożliwe, że zapomnisz jak jeździć, tak Ci się tylko wydaje. Ciało pamięta! Ja też nieziemsko stresowałam się na egzaminie - kilka nieudanych prób tak skutecznie mnie zniechęciło, że zostawiłam ten temat na dwa lata (!). W pewnym momencie poczułam, że chcę znowu spróbować. Zapisałam się na dodatkowe godziny nauki jazdy (były wymagane po tak długiej przerwie - takie przepisy). Traf chciał że instruktor wypisał mi papier, że już te godziny wyjeździłam, po czym polecił bym zapisała s

Napisałeś, że przypomniałam Ci próby zrobienia prawka - byłam ciekawa jakie masz wspomnienia związane z tym procesem, myślałam że coś konkretnego przyszło Ci na myśl. Ja do swoich prób niechętnie wracam pamięcią, nie było to przyjemne i ciężko było poradzić sobie ze stresem.

Powiem krótko, bo sama zawsze omijam nudne wstępy – nie przychodzi mi na myśl lepszy sposób opowiedzenia o Human Design, niż opisanie swojej historii. W gruncie rzeczy o to chodzi w moim przeznaczeniu – mam być sobą, prawdziwą sobą, i pokazywać, że można i że to popłaca. Popłaca też być dobrym wtedy, kiedy nikt nie widzi, a nawet wtedy, kiedy nikt nie ma szans się dowiedzieć. I można z tego czerpać, a to co dajesz – naprawdę wraca spotęgowane, lepsze, pełniejsze! Była sobie Dusza – czyli Ciało. Był sobie Duch – czyli świadomy Ty. No i był jego zły brat bliźniak – Umysł. Ten skurczy

Opowiesz coś więcej?

Boją się zazwyczaj dlatego, że nie mają doświadczenia, jeździły zbyt mało, nie wyrobiły odpowiednich nawyków i pewności siebie za kółkiem. Sama bardzo lubię prowadzić samochód, robię to zawodowo.

Okres leżenia w łóżku i rekonwalescencji już za mną. Zupełnie nieoczekiwanie trafiłam na wspaniały serial na Netflixie, bardzo pozytywny, a nikt o nim tu nie wspomniał, więc czuję się w obowiązku go polecić. Mowa o "Cobra Kai" - to kontynuacja kultowego "Karate Kid". Co prawda jakaś tam przemoc jest, ale śladowe ilości, poza tym karate to sport i sztuka, a nie walka dla walki.

Książki są dostępne, można kupić na Amazonie świetny podręcznik "Human Design: The Definitive Book of Human Design, The Science of Differentiation" autorstwa L. Bunnell, napisany na podstawie nauk Ra Uru Hu (kosztuje około 100 dolarów, więc jak na polskie realia sporo). Jest też dużo innych opcji, na przykład Karen Curry pisze o Human Design, jednak ja bym proponowała trzymać się źródła i czerpać przede wszystkim od Ra, "twórcy" HD. Wszystko to co piszą inni autorzy jest przesiane przez sito własnych przekonań, zmieniają nazwy, dodają od siebie, komplikują - do mnie to nie przemawia, wolę czyt