Styl przywiązania w miłości: Osoba unikająca vs osoba lękliwa

[SzatanK]

CHARAKTERYSTYKA KOGOŚ, KTO UNIKA MIŁOŚCI
Ludzie unikający miłości mają wiele takich samych zachowań. Niektóre z tych zachowań obejmują:

Boją się zaangażowania, czy to w związku, w weekend poza domem, czy w jakąkolwiek aktywność, która może prowadzić do intensywniejszego poczucia więzi lub bliskości.
Są podejrzliwi wobec innych, mają trudności z budowaniem uczuć zaufania lub związku.
Są skryte, wolą samodzielnie podejmować decyzje, które mają wpływ na innych
Mają trudności z wyrażaniem uczuć innych niż seks, co oznacza, że fizyczny dotyk i uściski je zniechęcają.
Ograniczają komunikację, czy to przy codziennym kontakcie, czy też wtedy, gdy chcesz omówić poważniejsze sprawy, takie jak twój związek.
Nigdy ich nie ma, kiedy ich potrzebujesz. Unikający miłości znajdują wymówki, by być nieosiągalnym, gdy bliscy potrzebują wsparcia.
PRZYKŁADY ZACHOWANIA UNIKAJĄCEGO MIŁOŚCI
Oto kilka przykładów typowego zachowania osoby unikającej miłości:

Odpychanie innych ludzi za pomocą odpowiedzi jednowyrazowych, unikanie spotkań towarzyskich lub niejasne określanie ich potrzeb i intencji
Tworzenie emocjonalnych murów zamiast zdrowych granic w związkach
Wykorzystywanie energii na zainteresowania i hobby podczas izolowania partnera
Konieczność kontrolowania związku
Konieczność posiadania racji z powodu strachu przed pomyłką lub brakiem kontroli
Zmiana z osoby, którą poznałeś, z charyzmatycznej w niezaangażowaną
Unikający miłości może być zainteresowany tylko przypadkowym seksem lub przygodami na jedną noc. Mogą mieć reputację osoby, która nikogo nie potrzebuje.

Nawiązanie intymnej więzi z osobami, które unikają miłości, jest trudne. Możesz czuć się odcięty, czuć się samotny i doświadczać zachowań związanych z oświetleniem gazowym. To zachowanie jest partnerem unikającym miłości, który się chroni.

 

DLACZEGO UNIKAJĄCY MIŁOŚCI STAWIAJĄ NA PIERWSZE MIEJSCE WSZYSTKO Z WYJĄTKIEM SWOICH ZWIĄZKÓW?
Cechą charakterystyczną tych, którzy unikają miłości, jest nadawanie priorytetu innym rzeczom, które dają poczucie kontroli poza związkiem. Nadal szukasz intensywności, na którą pozwala prawdziwa intymność. Szukasz go gdzie indziej.

To poszukiwanie ma miejsce wtedy, gdy wiele osób unikających miłości popada w nałogi. Te zachowania pomagają im blokować poczucie intymności, sprawiając, że są zajęci i zaabsorbowani. Często są to kompulsywne zachowania seksualne, hazard, narkotyki, alkohol, a nawet obsesja na punkcie kariery.

Uzależnienie to potężna forma eskapizmu, której używają Unikający Miłości, aby sabotować każdą szansę, że ktoś się do nich zbliży.

SKRYTY
Osoby unikające miłości zwykle prowadzą oddzielne życie lub zajęcia, które trzymają przed swoimi partnerami. Mogą nie dyskutować o tym, co robią w tym czasie.

Tymi sekretami mogą być hobby, przyjaźnie, nałogi, ukrywanie pieniędzy lub niechęć do rozmowy na złożone tematy.

UNIKAJ KONTAKTU FIZYCZNEGO
Kontakt fizyczny to coś więcej niż seks. Na przykład pary przytulają się z miłością, trzymają się za ręce lub dotykają nogami pod stołem. Ci, którzy unikają miłości, unikają niepotrzebnego kontaktu. Traktują kontakt jako naruszenie ich niezależności i autonomii.

TECHNIKI DYSTANSOWE
Unikający Miłości może wprowadzić w związek wiele technik dystansowania.

Techniki dystansowania obejmują:

Odmowa podejmowania zobowiązań w związkach
Unikanie mówienia „kocham cię” lub innych przejawów intymności
Odmawianie rozwiązywania konfliktów lub komunikowania się, często ukrywanie uczuć
Dewaluując lub krytykując, czyniąc swojego partnera „wrogiem”, a związek polem bitwy
Oszukiwanie lub romanse jako sposób na pozostanie fizyczną i emocjonalną niedostępnością
Flirtowanie z innymi ludźmi jako sposób na zademonstrowanie, że zawsze szukają następnego dostępnego partnera
ZAANGAŻOWANIE
Zaangażowanie wygląda inaczej dla każdej osoby i pary. Ale Unikający Miłości znajdują sposoby, aby zapobiec etykietowaniu lub finalizowaniu jakiejkolwiek formy zobowiązania.

Osoby unikające miłości mogą angażować się w monogamiczne, stabilne związki przez dłuższy czas, czasem nawet lata. Ale nadal ukrywają swoje uczucia przed partnerem lub odmawiają „oznaczenia” związku.

Mogą również unikać sytuacji, które pogłębiają ich więzi z partnerami. Na przykład mogą odmówić wyjazdu na romantyczne wakacje.

LĘKI PRZED MIŁOŚCIĄ UNIKAJĄCYCH
Unikający miłości boją się wrażliwości, intymności, zależności i prawdziwej miłości. To unikanie połączenia wynika z trudności w rozwijaniu zdrowych przywiązań we wczesnym okresie życia. Jest to forma samozachowawcza.

Unikający miłości boją się zrezygnować z kontroli, widząc swoją niezależność jako jedyny sposób na przejście przez życie. Mogą odmówić werbalizacji swoich potrzeb, a jednocześnie oczekiwać, że inni je zaspokoją.

A CO JEŚLI ZNAJDUJESZ SIĘ W ZWIĄZKU Z UNIKAJĄCĄ MIŁOŚCI?
Jeśli jesteś w związku z osobą unikającą miłości, możesz czuć się nieważny, opuszczony, odizolowany i niekochany. Twój partner może potrzebować profesjonalnej pomocy, aby zrozumieć jego zachowanie.

Sugestie dla osób będących w związku z Unikającym Miłości obejmują:

Nie bierz tego do siebie. Pamiętaj, że to reakcja na traumę i to nie twoja wina.
Wzmocnij pozytywne działania. Wzmacniaj pozytywne, zamiast narzekać na negatywne działania. Możesz pomóc zrównoważyć negatywność w związku, utrzymując rzeczy pozytywne.
Uważaj na to, jak wyrażasz siebie. Możesz mieć potrzeby emocjonalne, których Twój partner nie zaspokaja. Być może będziesz musiał porozmawiać o nich ze swoim partnerem. Bądź taktowny w tym, jak to robisz, aby nie spowodować, że twój unikający partner się zamknął lub wycofał.
Daj im przestrzeń. Jeśli twój partner jest na ścieżce do wyzdrowienia, nie oczekuj, że wszystko zmieni się z dnia na dzień. Nadal będą potrzebować czasu i przestrzeni, aby przetworzyć to, przez co przechodzą i wprowadzić trwałą zmianę.

 

 

 

 

 

 

Jak rozpoznać osobę z lękowym stylem przywiązania?

 

Dorośli z lękowym/zaabsorbowanym stylem przywiązania mogą myśleć wysoko o innych, ale często cierpią z powodu niskiej samooceny.

niespokojne przywiązanie - kobieta zazdrosna o telefon
Osoby te są wrażliwe i dostosowane do potrzeb swoich partnerów, ale często są niepewne i zaniepokojone własną wartością w związku.

Jeśli ukochana osoba odrzuci ich lub nie zareaguje na ich potrzeby, może obwiniać siebie lub etykietować siebie jako niegodnych miłości.

Dorośli z niespokojnym przywiązaniem potrzebują ciągłego zapewniania, że są kochani, godni i wystarczająco dobrzy.

Silny strach przed porzuceniem może często powodować, że niespokojni dorośli będą intensywnie zazdrośni lub podejrzliwi wobec swoich partnerów.

Ten strach może również sprawić, że staną się zdesperowani, przywiązani i zaabsorbowani swoimi związkami. Dorośli z lękowym stylem przywiązania często boją się lub nawet nie są w stanie być samotni.

Szukają intymności i bliskości, są bardzo emocjonalne i zależne od innych. Obecność ukochanej osoby wydaje się remedium na jej silne potrzeby emocjonalne.

Niepewny styl przywiązania może być męczący. Możesz czuć się, jakbyś cały czas był na emocjonalnym rollercoasterze.

Może powodować niepokój, stres, nieszczęście i niską satysfakcję z życia. Jeśli chodzi o dorosłych z lękowymi stylami przywiązania, związki mogą być zarówno „ratujące życie”, jak i „zagrażające życiu”.

Strach przed samotnością lub odrzuceniem jest trucizną – niepokojącym uczuciem, które prowadzi do ciągłych wątpliwości i niepokoju. Z drugiej strony remedium jest obecność ukochanej osoby, a co ważniejsze, okazanie jej uczucia.

Osoba niespokojna może być niepewna tego, gdzie znajduje się w związku i czy jej partner kocha ją tak samo, jak ona w zamian. Najmniejsze rozczarowanie lub oznaka odrzucenia ze strony partnera mogą zaszkodzić i tak już niskiej samoocenie.

 

'

 

 

 

 

PODEJŚCIA DO UZDRAWIANIA:

 

Dla stron unikających: Bądź świadomy niespokojnych założeń swojego partnera. Poznaj ich potrzebę odpowiedzi… i odpowiedz. To jest typowa wymiana relacji: licytuj i odpowiadaj. Proś o uwagę i zwracaj na siebie uwagę. Choć brzmi to prosto, nie jest to łatwe. Bez tego związek nie może przetrwać w czasie. Skoncentruj się na spójnym połączeniu, ponieważ właśnie tam doszło do ich zranienia. 
Dla strony niespokojnej: Bądź świadomy percepcji i strategii unikania partnera. Są tak samo ważne jak twoja panika. Tatkin sugeruje: „Jeśli twój partner potrzebuje czasu, aby przełączyć się na tryb „ludzie”, z miłością poproś o tę zmianę w ciągu następnych 10 minut lub godziny i postaw się w miejscu, w którym może przyjść do ciebie, zamiast zbliżać się do niego (co wydaje się być zagrożeniem i utożsamia się z kontrolą).” Innymi słowy, skup się na ich poczuciu sprawczości i wolności, uznając ich pełnię i prawo do wyboru własnego życia (nawet jeśli te wybory wydają się nieistotne w wielkim schemacie), ponieważ to właśnie tam doszło do ich zranienia. Jeśli potrafisz pokazać im, że szanujesz ich ważne, oddzielne potrzeby i że nie jesteś przez nich obciążony ani krzywdzony, mogą czuć się szanowanym na podstawowym poziomie i mogą czuć się bezpiecznie, gdy cię kochają.

 

Jeśli jesteś po stronie niepokoju, pamiętaj, że twoje doświadczenie nauczyło cię skupiać się bardziej na zewnątrz, czasami ignorując to, co dzieje się wewnętrznie. To powoduje samotność i panikę. Jeśli potrafisz być jednocześnie z wewnętrznym smutkiem i odseparowany od niego, możesz nie czuć się już samotny. (Wymaga to praktyki, a czasem wsparcia terapeuty. Pomóc może nawet joga lub praktyka uważności. Pozostań ciekaw swoich wewnętrznych doświadczeń, jak również swojego partnera. Przeskanuj swoje ciało przed rozpoczęciem rozmowy. Ćwicz jednoczesne utrzymywanie uwagi na sobie i swoim partnerze. Jeśli nie czujesz żadnych zasobów poza swoim związkiem, skup się na rozwijaniu nowych hobby, nowych powiązań społecznych – wszystko, aby złagodzić przekonanie, że ten związek jest „wszystkim”. Zwróć uwagę, jak łatwo jest ci wziąć na siebie winę, jaką twój partner zrzuca na ciebie. Zakwestionuj to.
Jeśli jesteś po stronie unikającej, pamiętaj, że twoje doświadczenie nauczyło cię, aby zachować rzeczy dla siebie i poddawać się, gdy zasoby wydają się zbyt napięte. Ćwicz robienie czegoś przeciwnego. Poruszaj się fizycznie, gdy czujesz, że utknąłeś i opowiadaj o swoim dniu — nawet części, które zakładasz, że znudzą lub obciążą twojego partnera. A czasami poproś o pomoc.

Eksperyment:

Zobacz, co się stanie, gdy pozwolisz sobie pochylić się nad swoim partnerem, pozostając bezbronnym na każdym poziomie. Wiedz, że pod dysocjacją kryje się panika. Znajdź bezpieczną przestrzeń (ogród, przyrodę, swojego partnera, zwierzaka, cokolwiek jest twoim ulubionym zasobem), aby poczuć i przetworzyć tę panikę.

 

[BlacKnight]

Szatanku ale miłości nie ma.

[Król Jarosław I]

Przeczytałem kawałek tego gówna i i tak o połowę za dużo.

 

Nadal postrzegacie a raczej powinienem powiedzieć spłycacie miłość do relacji damsko-męskiej.

 

Róbcie tak dalej powodzenia.....

 

Ja już się o miłości wypowiadałem tutaj więcej nie zamierzam :

 

 

 

Poza tym zobaczyłem już wiele razy, że to otwieranie działa tylko w jedną stronę czyli:

 

1) frajer dostaje dupy i się zakochuje .

2) frajer opowiada myszce o sobie swoich znajomych i życiu wszystko.

3) myszka mówi frajerowi tylko to co on chce usłyszeć nigdy zaś cokolwiek świadczącego o niej źle ( pamiętaj jeśli był ktoś przed tobą to maksymalnie trzech z czego dwóch to tylko potrzymało za kolano).

 

Jakoś ciekawe, że nigdy nie widziałem kobiety mówiącej o miłości zaś ja sam wielokrotnie podejmuje te tematy między swoimi znajomymi i przestrzegam ich przed tragicznymi skutkami wyparcia miłości i w ogóle o niej mówię w przeciwieństwie do pań, które tylko oglądają "miłość" w serialach.

 

@SzatanKrieger ja widzę, że ty to tak lubisz popodlizywać się w tym rezerwatq coooo?

 

Ps. Wczoraj siadła kurwa z Tajlandii... Ta energia... Ten uśmiech... To ciepło.... Wrażliwość... Delikatność.....

 

Nigdy czegoś takiego u p0lki nie uraczycie ŻADNEJ róbcie się w chuja sami i "otwierajcie" się przed patologią ja opuszczam taki okręt

 

Pissss.

[Libertyn]

20 minut temu, Król Jarosław I napisał:

Nigdy czegoś takiego u p0lki nie uraczycie

Ja uraczyłem. 

I nawet za swoją kawę zapłaciła. 

A kurwa z Tajlandii się do swojaka gołodupca nie przesiądzie. Jedynie do białasa który kojarzy się z bankomatem. Kurwa to kurwa. 

 

[Iceman84PL]

@SzatanKrieger Kiedy ty chłopie zrozumiesz, że między kobieta a mężczyzna nie występuje miłość tylko haj hormonalny. Dla kobiet mężczyzna to narzędzie do zaspokajania potrzeb, interesu. Mężczyzna zaś pożąda kobietę wtedy kiedy jest piękna i chce się zaspokoić seksualnie. Relacja damsko-meska nie polega na miłości to biznes czyli coś za coś a dopełnieniem jest splodzenie i sprowadzenie na ten padół łez kolejnego cierpietnika.

Później haj opada i mamy dwie nienawidzące się osoby. 

To ma być ta miłość gdzie jak wyglądasz, masz status i pieniądze to tak nagle nastepuje😆

Wielokrotnie Ci pisałem nie podlizuj się rezerwatkom i tak ci szpary nie popuszcza to tak nie działa z kobietami🤣

 

Edytowane 19 Września 2021 przez Iceman84PL

[SzatanK]

https://www.medonet.pl/leki-od-a-do-z,osobowosc-unikajaca---na-czym-polega--jakie-sa-jej-objawy-i-przyczyny-oraz-jak-mozna-sobie-z-nia-radzic,artykul,1733563.html

 

https://psychoterapiacotam.pl/osobowosc-unikajaca-objawy-przyczyny-leczenie/

 

CZYM JEST OSOBOWOŚĆ UNIKAJĄCA?

Osobowość unikająca jest zwana też osobowością lękliwą. Objawia się ona poprzez skrajną nieśmiałość i introwertyzm. Osobom z osobowością unikającą towarzyszy ciągły lęk społeczny, który powoduje zrywanie i unikanie kontaktów z innymi ludźmi.

Osobowości unikającej towarzyszy też bardzo często bardzo niska samoocena – osoba dotknięta tym problemem bardzo często uważa się za kogoś gorszego – mniej inteligentnego, nieatrakcyjnego, nudnego czy takiego, kto nie jest warto kontaktów z innymi ludźmi. Czasem może też się pojawić poczucie niższości względem innych ludzi.

Ludzie z osobowością unikającą, bardzo często spędzają mnóstwo czasu na analizowaniu najdrobniejszych gestów czy najprostszych słów, a nawet wyglądu czy sposobu mówienia. Są na tym niezwykle skupieni, bo skoncentrowani są przede wszystkim na odbieraniu najdrobniejszych nawet sygnałów krytyki ze strony innych ludzi.

Obawiają się też bycia odrzuconym przez innych i najlepszym rozwiązaniem wydaje im się unikanie kontaktów, by nie doświadczyć tego uczucia w rzeczywistości.

Przyczyny rozwinięcia osobowości unikającej mogą leżeć w braku miłości, akceptacji i zrozumienia, z którymi człowiek spotykał się już od najmłodszych lat. Wpływa na to sytuacja rodzinna czy odrzucenie przez rówieśników z powodu odmienności dziecka.

Może też rozwinąć się pod wpływem specyficznych cech charakteru i w połączeniu z odpowiednim temperamentem. To warunkuje człowieka do odbierania bodźców ze świata zewnętrznego i wpływa na to, jak dany człowiek radzi sobie z sytuacjami stresowymi. Jeśli nie radzi sobie ze stresem, zacznie go unikać za wszelką cenę, co może doprowadzić do rozwinięcia osobowości unikającej. 

OSOBOWOŚĆ UNIKAJĄCA A PRACA

Osobowość unikająca a praca – czy to da się połączyć? Ludzie z osobowością unikającą starają się funkcjonować na polu zawodowym. Bardzo często decydują się na pracę, która nie wymaga kontaktu z innymi ludźmi. Nie chcą, i nie potrafią pracować w grupie, bo nie potrafią nawiązać kontaktów z innymi ludźmi.

W środowisku zawodowym, które wymaga kontaktów, na przykład z kolegami z biura, osobowość unikająca może czuć się źle i być wykorzystywana przez innych. Często osoby z osobowością unikającą mają problemy z asertywnością. Ich lęk i unikanie ludzi sprawiają też, że mają znacznie mniej rozbudowaną sieć kontaktów zawodowych.

OSOBOWOŚĆ UNIKAJĄCA A MIŁOŚĆ

Osobowość unikająca a miłość – czy to w ogóle da się połączyć? Osoby z osobowością unikającą są przekonane, że to niemożliwe. Osobom z osobowością unikającą, trudno jest się zaangażować i otworzyć na drugą osobę. Osobowość unikająca jest przekonanym o tym, że nie zasługuje się na miłość i ciągle boi się odrzucenia. Trudno jest jej też zaufać, gdy jest się przekonanym, że jest się postrzeganym wyłącznie negatywnie.

Zdarza się jednak, że osobie z osobowością unikającą uda się przełamać własne ograniczenia i zbudować związek – to nie jest jednak koniec problemów. W takim wypadku może pojawić się na przykład lęk przed zbliżeniami intymnymi, czy przekonanie, że wszystko lada moment się skończy, bo partner bądź partnerka znajdą sobie kogoś lepszego. Osobowość unikająca w związku ciągle skupiona jest na analizowaniu zachowania, tak swojego, jak i partnera, przekonana, że każdy, nawet najdrobniejszy szczegół świadczy na jego niekorzyść.

W takich warunkach trudno bez pomocy zbudować trwały związek oparty na miłości i zaufaniu.

CZY OSOBOWOŚĆ UNIKAJĄCĄ DA SIĘ WYLECZYĆ?

Wiesz już, czym jest osobowość unikająca – czy da się wyleczyć tę przypadłość? To zaburzenie, które przede wszystkim  nie może być bagatelizowane. Nie można go zrzucać na karb charakteru, czy kwitować tego pobłażliwym „taki jego urok”. Osobowość unikająca wymaga leczenia. To problem, z którym należy działać metodycznie i fachowo, bo osobowość unikająca nie zniknie sama – bardziej prawdopodobne, że rozwinie się jeszcze bardziej. Jaka forma leczenia sprawdza się najlepiej? Zobacz sposoby leczenia osobowości unikającej.

Psychoterapia

Czego potrzebuje osobowość unikająca? Psychoterapia to najlepsza możliwa odpowiedź. Oczywiście, żeby psychoterapia zadziałała, konieczna jest motywacja, zaangażowanie i głęboka, szczera chęć poprawy swojej sytuacji.

Psychoterapeuta może uzbroić pacjenta z osobowością unikającą w wiedzę i mechanizmy. Psychoterapia pozwoli osobie unikającej, zrozumieć rządzące nią emocje i obawy. Nie pozbędzie się jednak problemów za pacjenta – to złożony proces wychodzenia ze strefy własnych obaw i lęków.

Jakie formy psychoterapii sprawdzają się najlepiej?

Psychoterapia indywidualna

Psychoterapia indywidualna utrzymana w nurcie poznawczo-behawioralnym pozwoli skupić się na istocie problemu i nauczyć się rozpoznawać mechanizmy, które rządzą lękami. Uświadomienie sobie ich to pierwszy krok na drodze do nawiązywania zdrowych kontaktów interpersonalnych.

Psychoterapeuci stosują różne podejścia, chcąc pomóc pacjentowi w walce z problemami – jeśli nauczy się je nazywać i odróżniać, będzie miał wiedzę odpowiednią do uniknięcia powtarzania dawnych błędów w przyszłości.

Psychoterapeuta podczas terapii indywidualnej może nauczyć technik relaksacyjnych, które pozwolą radzić sobie ze stresem i nie uciekać od ludzi. Psychoedukacja w tym zakresie jest bardzo ważna, by człowiek sam potrafił rozpoznać stan, w którym się znajduje i nauczył się z nim walczyć.

Psychoterapia grupowa

Najlepszą leczenia osobowości unikającej jest terapia grupowa. Może być ona stosowana indywidualnie lub równolegle z terapią indywidualną. Podczas terapii grupowych tworzy się bezpieczna przestrzeń dla ludzi, którzy borykają się z tym samym problemem.

W takich okolicznościach dużo łatwiej jest się przełamać i otworzyć – nie tylko spojrzeć na swoje problemy przez pryzmat doświadczeń innych osób, ale też uczyć się nawiązywania kontaktów interpersonalnych. Osoby, które spotykają się na psychoterapii grupowej, mają ten sam problem, dlatego spotykają się z wzajemnym zrozumieniem i akceptacją.

Terapia grupowa jest też formą leczenia osobowości unikającej, która daje możliwość nauczenia się nie tylko funkcjonowania w społeczeństwie, ale też nauczenia się tak ważnej asertywności.

Psychoterapia dla par

Także psychoterapia dla par może być przydatna, jeśli w grę wchodzi osobowość unikająca. Związek z takim partnerem może być ciężkim doświadczeniem dla obojga. Podczas psychoterapii dla par możesz nauczyć się przełamywać opory własne lub partnera w sposób, który nie będzie budził wewnętrznego sprzeciwu.

Psychoterapia dla par pomaga otworzyć się na problemy własne i drugiej strony, zrozumieć rządzące nimi mechanizmy i nauczyć się wzajemnego wsparcia.

OSOBOWOŚĆ UNIKAJĄCA – PODSUMOWANIE

Osobowość unikająca to coś dużo więcej niż nieśmiałość czy introwertyzm. To zaburzenie, które kładzie się cieniem na całym życiu. Dlatego jeśli podejrzewasz u siebie lub u kogoś bliskiego występowanie osobowości unikającej – psychoterapia będzie najlepszym rozwiązaniem.

To właśnie ona pozwoli na zrozumienie problemu i późniejszą walkę z nim. Najlepsze efekty w walce z osobowością unikającą daje terapia grupowa, która pozwala od razu uczyć się funkcjonowania w społeczeństwie i nawiązywania kontaktów. Stosowane jednak równie często są: terapia indywidualna, która pozwala zyskać wiedzę na temat funkcjonowania własnych emocji i umysłu, a także terapia dla par, dla osobowości unikającej, która pozostaje w związku.

 

---------------------------------------- 

 

 

Osobowość zależna

 

Jest rodzajem zaburzenia osobowości, dla którego charakterystyczna jest stała zależność od innych – od ich dostępności, obecności, kontaktu z nimi, od ich „porad”, a tak naprawdę decyzji. Przypisywana jest do osób z niskim poczuciem wartości, unikających odpowiedzialności za podjęte decyzje. Jakie są przyczyny osobowości zależnej? Czy można to leczyć?

Czym jest osobowość zależna?

Osoby o typie osobowości zależnej charakteryzują się stałymi schematami myślenia i zachowania, które tworzą ich ogólny wzorzec funkcjonowania w codziennym życiu. Tego typu zachowania poparte są kryteriami diagnostycznymi, które muszą zostać spełnione, aby można było zdiagnozować zaburzenie osobowości. O zaburzeniach osobowości zależnej mówimy, kiedy cechy danej osoby są powtarzalne, nieelastyczne i utrudniają codzienne funkcjonowanie. W przypadku osób z osobowością zależną najważniejszymi kryteriami podczas rozpoznania są:

 

Trudności w podejmowaniu samodzielnych decyzji

Potrzeba nadmiernej opieki przez osoby z bliskiego otoczenia

Silna potrzeba miłości i troski ze strony innych

Nieumiejętność sprzeciwiania się innym

Brak pewności siebie oraz w swoje umiejętności i możliwości

Lęk przed odrzuceniem

Skrajnie silna obawa przed krytyką, dezaprobatą ze strony innych

Osobowość zależna - przyczyny

 

Najczęstszą próbą zrozumienia powstawania zaburzeń osobowości w tym osobowości zależnej psycholodzy i psychiatrzy doszukują się zarówno we wpływie czynników biologicznych, które mają wpływ na uwarunkowania temperamentu, a także wśród czynników środowiskowych, które składają się z oddziaływań zarówno rodzinnych, społecznych, jak i kulturowych. W procesie rozwojowym czynniki te przekładają się na szereg indywidualnych doświadczeń życiowych. Kluczowym w procesie kształtowania się osobowości są relacje z rodzicami bądź opiekunami i ich podejście wychowawcze. Zachowania rodzicielskie w konsekwencji wykształcają zdolność do radzenia sobie w życiu dorosłym. W przypadku rozwoju osobowości zależnej takie zachowania rodzicielskie określane są, jako nadopiekuńcze i autorytarne. Tego typu wychowanie może prowadzić do uzależnienia dzieci od innych oraz braku samodzielności. Nadmierna opieka i podporządkowywanie się zasadom stawianym przez rodziców od najmłodszych lat prowadzą do tego, że osoby z osobowością zależną nie potrafią poradzić sobie z najprostszymi czynnościami przez co uczą się fałszywych przekonań na swój temat i otaczającego ich świata: „Jestem bezradny”, „poradzę sobie tylko, wtedy kiedy ktoś mi pomoże”, „sam nie dam sobie z tym rady”. Tego typu przekonania napędzają myśli automatyczne, które często mają negatywny stosunek do siebie samego oraz utwierdzają takie osoby w przeświadczeniu o braku własnych kompetencji. Nadmierna troska może hamować w dzieciństwie takie osoby przed eksploracją nowych rzeczy, co może nie tylko stłumić ich naturalną ciekawość świata i innych, ale także wzbudzać lęk przed porzuceniem przez rodzica/ opiekuna, czego konsekwencją w życiu dorosłym jest nieuzasadniony lęk i strach przed życiem w samotności. Tego typu zachowania, które mają początek w dzieciństwie mają swoje konsekwencje w życiu dorosłym takich osób i wpływają na jakość ich życia w każdej jego sferze.

 

Osobowość zależna - objawy

Osobowość zależna to choroba uwzględniona w oficjalnej Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób, jeśli ktoś ma co najmniej trzy z wymienionych poniżej objawów, to jest typem osobowości zależnej. Do tych objawów zalicza się:

 

1. Nadmierne uleganie życzeniom innych osób i podporządkowanie własnych potrzeb innym;
2. Poczucie osamotnienia, nieuzasadniony lęk przed utratą osoby, od której się zależy;
3. Niechęć do stawiania wymagań innym osobom;
4. Poczucie niezdolności do samodzielnego decydowania o sobie;
5. Bezradność w sytuacji osamotnienia;
6. Brak wiary we własne możliwości i umiejętności;
7. Dążenie do przypodobania się za wszelką cenę osobom, od których się zależy;
8. Upewnianie się w zakresie codziennie podejmowanych decyzji;
9. Nieumiejętność wyrażania niezadowolenia wobec osób, od których się zależy;
10. Obawa przed rozpadem związku czy relacji;
11. Poczucie bezradności;
12. Poszukiwanie na siłę nowych znajomości, z lęku zostania samym

 

Największym problemem osobowości niezależnej jest przerzucanie odpowiedzialności za swoje życie na innych. Uzależnienie domagające się ciągłej bliskości i potwierdzania decyzji. Takie osoby będąc same, czują się zagubione i bezradne, nie potrafią podjąć żadnych decyzji samodzielnie – nawet tych najprostszych.

 

Osoby z osobowością zależną mogą doświadczać ze strony innych osób litości, gniewu lub pogardy. Same często są naiwne, nie wyczuwają potencjalnych zagrożeń i mogą być podatne na poniżanie, wykorzystywanie przez inne osoby i przemoc. Tolerują nadużycia ze względu na strach przed porzuceniem i przekonanie, że nie są w stanie funkcjonować bez wsparcia.

 

 

Inne charakterystyczne cechy osoby zależnej:

 

Odczuwa niepokój kiedy ważne osoby z jej życia są dla niej niedostępne, nie może mieć z nimi kontaktu. To uczucie jest tak silne, że niektóre osoby decydują się pozostawać w relacjach, które są obiektywnie niekorzystne dla nich, po to tylko, by nie doświadczyć uczucia porzucenia lub samotności. Czasami mogą zachowywać się nazbyt przymilająco, by utrzymać relację.

Ma niskie poczucie pewności siebie w relacjach społecznych. To objawia się tendencją do uległości wobec innych, nawet jeśli ich zachowania lub wypowiedzi są niezgodne z przekonaniami tej osoby.

Unika niezależności, co przejawia w poszukiwaniu ochrony ze strony innych i nakierowywania w życiu. Często robi to nawet w sytuacji, gdy jest zachęcana do większej autonomii.

Ma trudność z podejmowaniem własnych decyzji. Angażuje w to rodzinę, przyjaciół lub partnera.

Bardzo boleśnie przeżywa brak poparcia lub krytykę.

Może przeżywać emocjonalną dewastację, kiedy relacje, przyjaźnie zostają zerwane. Mogą wówczas intensywnie poszukiwać zastępczych relacji.

Przejawia tendencję do obwiniania się za uczucia i nastroje innych. Przewidują czyjeś niezadowolenie z nich, nawet kiedy sytuacja obiektywnie na to nie wskazuje.

Unika odpowiedzialności wynikających z dorosłego życia przejawiając bierność i/lub bezradność.

Ma dużą zdolność do tolerowania nadużyć i przemocy wobec niej. Stawia potrzeby innych ponad swoimi.

 

 

Typowa osobowość zależna szuka określenia pewnych jakości w swoim życiu poza sobą samą, to znaczy – w innych ludziach. Ma małą świadomość swoich własnych autentycznych potrzeb, upodobań i awersji. To odzwierciedlanie innych daje jej poczucie bezpieczeństwa. Wszelkie zachowania wynikające z jej prawdziwego Ja są przeżywane jako zagrażające, agresja i asertywność – jako niebezpieczne.

Problem osoby zależnej to problem braku odseparowania. Wszyscy przychodząc na świat rodzimy się z naturalną potrzebą relacji. Równocześnie z potrzebą relacji pojawia się też naturalna ludzka potrzeba odrębności – indywiduacji.

 

https://www.medonet.pl/zdrowie,osobowosc-zalezna---charakterystyka--przyczyny--objawy,artykul,1734890.html

 

https://kamilakazmierczak.pl/zaburzenia-osobowosci/osobowosc-zalezna/

 

https://enel.pl/enelzdrowie/psychologia/osobowosc-zalezna-jak-sobie-radzicw-zyciu

 

 

---------------------------------------------------------------------

 

3 minuty temu, Iceman84PL napisał:

To ma być ta miłość gdzie jak wyglądasz, masz status i pieniądze to tak nagle nastepuje😆

 

Edytowane 19 Września 2021 przez SzatanKrieger

[Robert kosmosu]

Dzięki za ten artykuł. Właśnie rozpoznałem u pewnej osoby symptomy osoby unikającej, wszystkie objawy się zgadzają co do joty. Wiedziałem, że ma problemy związane ze sferą uczuciową, ale nie wiedziałem jak je dokładnie zakwalifikować. Teraz analiza została zakończona. Dzięki, Bracie;)

[Wolverine1993]

Super, wkoncu temat o mnie i moich doświadczeniach. Jako osoba unikają on-line żenująca. Tak po krotce je opiszę bez zagłębiania się w szczegóły:

 

Pierwsze 3 relacje to ja byłem unikającym, gdyż partnerki były tymi potrzebującymi bardziej. Jeśli wchodziłem w związki to i tak je sabotowalem że i tak prędzej czy później wszystko się kończyło tak jak podświadomie sobie tego życzyłem z powodu lęku przed bliskością.

Natomiast ostatnia relacja była zupełnie przeciwna i to ja byłem potrzebujący, natomiast ex unikająca. 

 

Pięknie sobie wkoncu zdałem sprawę w jakim bagnie żyłem z tego powodu. 

Tutaj łapcie fajny artykuł na ten temat.

 

https://lumine.me/blog/seksualnosc/teoria-przywiazania

[SzatanK]

Proszę bardzo, cieszę się że pomogło @Robert kosmosu  i Tobie @Wolverine1993 temat jest znacznie głębszy niż tutaj przedstawiłem ale takie podstawowy grunt został stworzony do dyskusji.

 

Szukajcie pod hasłami avoidance personality disorder i anxious personality disorder, tego jest znacznie więcej. 

 

Paradoks polega na tym, że unikająca jest lękliwa a lękliwa jest unikająca tak naprawdę  

 

https://m.facebook.com/coffeemeetsbagel/photos/a.245613842188110/3772754616140664/?type=3

 

Pozdrawiam i zdrowienia.

Edytowane 19 Września 2021 przez SzatanKrieger

[Imiennik]

38 minut temu, Libertyn napisał:

A kurwa z Tajlandii się do swojaka gołodupca nie przesiądzie.

A p0lki wolą erazmusów i co? Prawo popytu.

[Król Jarosław I]

38 minut temu, Libertyn napisał:

Ja uraczyłem. 

I nawet za swoją kawę zapłaciła. 

 

Nawet za kawę zapłaciła ? Sobie sama? Serio? Himalaje....

 

ps. u każdej azjatki tak miałem to nie była pierwsza.

1 minutę temu, Imiennik napisał:

A p0lki wolą erazmusów i co? Prawo popytu.

 

p0lki lubią wszystko co traktuje kobietę jak szmatę. Dla uściślenia.

[Kamil9612]

31 minut temu, Iceman84PL napisał:

Kiedy ty chłopie zrozumiesz, że między kobieta a mężczyzna nie występuje miłość tylko haj hormonalny.

Najbardziej głuchy jest ten, kto nie chce słuchać -  Michael Punke, Zjawa

[deleteduser117]

3 minuty temu, Imiennik napisał:

A p0lki wolą erazmusów i co? Prawo popytu.

Możecie takimi debilnymi uwagami nie psuć poważnego wątku?

[Wolverine1993]

11 minut temu, SzatanKrieger napisał:

Proszę bardzo, cieszę się że pomogło @Robert kosmosu  i Tobie @Wolverine1993 temat jest znacznie głębszy niż tutaj przedstawiłem ale takie podstawowy grunt został stworzony do dyskusji.

 

Szukajcie pod hasłami avoidance personality disorder i anxious personality disorder, tego jest znacznie więcej. 

 

Paradoks polega na tym, że unikająca jest lękliwa a lękliwa jest unikająca tak naprawdę  

 

Pozdrawiam i zdrowienia.

Tak oczywiście to zależy od relacji 

w jaka dana osobą się zaangażowała, tak jak w moim przypadku gdy poznaje dziewczyne która na mnie leci to jestem unikający, a gdy to dziewczyna jest unikająca to ja jestem lękliwy. 

 

Dużo na ten temat czytałem i oglądałem. 

Dopiero w tym roku uświadomilem sobie o tym probnemie dzięki temu że zacząłem relację z dziewczyną unikająca, która jak łatwo się domyślić uciekła jak znajomość zaczęła się pogłębiać. 

 

Jeszcze bardzo ciekawymi aspektami bardzo związanymi ze stylami przywiązania są lęki przed bliskością i przed odrzuceniem. One również idą ze sobą w parze, bo z jednej strony boimy się bliskości dlatego że bliskość oznacza odkrycie się i pokazanie swoich słabości i nie robimy tego, bo boimy się odrzucenia z tego powodu 😉

Edytowane 19 Września 2021 przez Wolverine1993

[Król Jarosław I]

1 minutę temu, MalVina napisał:

Możecie takimi debilnymi uwagami nie psuć poważnego wątku?

 

Nie.

[Imiennik]

1 minutę temu, MalVina napisał:

Możecie takimi debilnymi uwagami nie psuć poważnego wątku?

Jakimi debilnymi? Jak ostatnio byłem w klubie to na jednego ciapatego 5 karyn przypadało, ledwo szło wolną do tańca znaleźć.

[deleteduser117]

1 minutę temu, Imiennik napisał:

Jakimi debilnymi? Jak ostatnio byłem w klubie to na jednego ciapatego 5 karyn przypadało, ledwo szło wolną do tańca znaleźć.

Nie każda kobieta to karyna. W ciekawe miejsca się zapuszczasz 😂😂😂

[Imiennik]

@MalVina

Słyszałaś o statystyce? Nigdzie nie napisałem że każda, ale w oczy się to trochę rzuca i trzeba mieć bardzo gęste sito, tak gęste że rzadko co przez nie wypada

[Król Jarosław I]

@MalVina jestem niemal pewien, że on użył słowa "karyna" zamiast "kobieta" czy "pani" i nie ma tu sensu łapać za słowa bo to nic nie zmienia. Lubicie brudasa przystojny czy nie. Może być niski i śmierdzieć p0lki wybitnie kochają brud macie na to kilkukrotnie większe ciśnienie niż choćby niemry serio to już one się szanują sto razy bardziej.

[Wolverine1993]

Teraz, Imiennik napisał:

@MalVina

Słyszałaś o statystyce? Nigdzie nie napisałem że każda, ale w oczy się to trochę rzuca i trzeba mieć bardzo gęste sito, tak gęste że rzadko co przez nie wypada

Ale rozumiecie że to wątek na zupełnie inny głębszy temat niż to ile karyn przypada na jednego ciapatego w klubie? Załóż sobie osobny temat i tam dyskutujcie który miał dłuższego kutasa i szerszą szczękę.

[Imiennik]

@Wolverine1993 

Ja tylko kontrowałem wypowiedź @Libertyny, co poradzę że temat chwytliwy

 

 @Król Jarosław I

Znałem taką jedną cichą myszkę co lubiła wypisywać do ciapatych, taka grzeczna się wydawała Dobrze że miałem znajomego pakola, mówię mu że chyba ją biorę w obroty a ten mi pokazuje co ona mu wypisywała - on jej pisze że zajęty a ona dalej prze na lody w McDonaldzie, karmelkowe oczywiście 

Edytowane 19 Września 2021 przez Imiennik

[yrl]

9 minut temu, MalVina napisał:

Nie każda kobieta to karyna. W ciekawe miejsca się zapuszczasz 😂😂😂

 

W rezerwat?

[Król Jarosław I]

@Imiennik pw, bo rzygać się chce.

[thyr]

Godzinę temu, Imiennik napisał:

Jakimi debilnymi? Jak ostatnio byłem w klubie to na jednego ciapatego 5 karyn przypadało, ledwo szło wolną do tańca znaleźć.

Na granicy bialoruskiej disco otworzyli ? 

[deleteduser117]

Godzinę temu, Król Jarosław I napisał:

@MalVina jestem niemal pewien, że on użył słowa "karyna" zamiast "kobieta" czy "pani" i nie ma tu sensu łapać za słowa bo to nic nie zmienia. Lubicie brudasa przystojny czy nie. Może być niski i śmierdzieć p0lki wybitnie kochają brud macie na to kilkukrotnie większe ciśnienie niż choćby niemry serio to już one się szanują sto razy bardziej.

Chyba masz gorączkę. Serio. To obrzydliwe co piszesz..